Układ wzrokowy noworodków i niemowląt nie jest jeszcze w pełni dojrzały, dlatego ich uwagę przyciągają barwy nasycone – czerwone, żółte, niebieskie oraz mocne kontrasty. Jednak nie należy tymi kolorami malować pokojów niemowląt, ponieważ ich układ nerwowy jest delikatny i nadmierna stymulacja może powodować rozdrażnienie i niepokój. Zdecydowanie lepsze będą delikatne odcienie pastelowe.
Nieco starsze kilkulatki mogą już mieć pokoje w bardziej intensywnych barwach – często skłaniają się one do kolorów ciepłych: żółcieni, zieleni, pomarańczy. W starszych grupach przedszkolnych i wczesnej szkole podstawowej wyraźnym kryterium wyboru koloru staje się płeć dziecka. Jak stwierdzili naukowcy z Uniwersytetu w Princeton, dziewczynki w wieku lat 4-7 przeżywają często „fazę różowej sukienki”. Chcą one ubierać się wyłącznie w kolorze różowym i mieszkać w różowym pokoju. Wiąże się to z kształtującą się w tym wieku identyfikacją z określoną płcią i podkreślaniem jej atrybutów.
W wieku szkolnym preferencje dziecięce przesuwają się w kierunku barw chłodnych błękitów i zieleni. Pokój ucznia ma sprzyjać skupieniu na szkolnych obowiązkach, stanowiąc jednocześnie miejsce beztroskich zabaw. Pokój nastolatka powinien godzić dwie skrajności. Z jednej strony nie może on, pod żadnym pozorem, przypominać pokoju dziecięcego, z drugiej powaga właściwa wnętrzom dorosłych nie jest również mile widziana. Przestrzeń nastolatka to pole do eksperymentów. Prym wiodą indywidualne zainteresowania, rówieśnicze mody czy osobiste preferencje kolorystyczne.
Pokój niemowlaka
Pastelowe odcienie zieleni, żółci, błękitu i różu wprowadzą do wnętrza świeży i uspokajający klimat, nie niosąc ze sobą chłodnego wrażenia sterylności, charakterystycznego dla bieli. Niemowlę potrzebuje dużo snu, ale powinno być również zainteresowane swoim otoczeniem. Dlatego wprowadzenie kontrastów tonów barwnych: zieleni, żółci i błękitu stanowi element delikatnie stymulujący uwagę dziecka. Z kolei odcienie różowe lub brzoskwiniowe dają niemowlakowi poczucie bezpieczeństwa i miłości.
Pokój małej królewny
Skłonność małych dziewczynek do różu i fioletu bywa często wykorzystywana przez producentów zabawek, co widać wyraźnie na półkach sklepowych. Rzeczywiście, te odcienie w szczególny sposób odzwierciedlają cechy takie jak wrażliwość, delikatność i uczuciowość – charakterystyczne dla rozwijającej się kobiecości kilku- i kilkunastoletnich dziewczynek. U wielu rodziców ta dziecięca skłonność do barwy różowej budzi mieszane uczucia – nie chcieliby widzieć swej córeczki w stereotypowym domku Barbie. Jednak należy pamiętać, że u większości dziewczynek upodobanie to jest przejściowe, a jego pojawienie się jest związane z pozytywną identyfikacją z własną płcią oraz ciepłym stosunkiem do otoczenia.
Pokój ucznia
Dla starszych dzieci własny pokój staje się nie tylko miejscem odpoczynku i zabawy, ale również coraz dłuższej nauki. Dlatego jeszcze większe uzasadnienie zaczynają mieć zielenie i błękity, które pozwalają na wyciszenie i koncentrację, niosąc również relaksujące skojarzenia z przyrodą i naturą. Aby uniknąć wrażenia pewnego chłodu dobrze jest wprowadzić akcenty żółte lub pomarańczowe, które mają działanie stymulujące pracę mózgu. Niezbędna jest również biel, która zapewnia odpowiednie oświetlenie do pracy, jednak nie powinna ona zdominować całego wnętrza, ponieważ stanie się ono zbyt surowe i obojętne.
Pokój nastolatka
Kiedy dzieci stają się nastolatkami, zaczyna im bardzo zależeć na podkreślaniu własnej indywidualności. Również upodobania kolorystyczne ulegają zmianie. Barwy takie jak czerwona, zielona i niebieska zaczynają być wyżej cenione niż żółta, pomarańczowa czy różowa. Wielu nastolatków na drodze do dorosłości przechodzi przez kryzys emocjonalny, którego oznaką jest skłonność do barwy czarnej i która czasem pojawia się również w aranżacji wnętrza. Psychologia koloru radzi, aby pozwolić nastolatkowi na eksperymenty, nawet te, które okazują się niezbyt udane. Skłonność do określonych kolorów może w tym wieku wynikać z określonych potrzeb psychologicznych oraz dążenia do zdobycia kontroli nad własnym życiem i otoczeniem.
